هدف: مهمترين هدف اين الگو معني دار كردن يادگيري است. اين الگو به معلمان كمك مي كند تا بتوانند مقدار زيادي اطلاعات را به طور معني دار و مؤثر انتقال دهند. با استفاده از اين الگو فراگير مي تواند يادگيري طوطي وار را رها كرده و با مسلط گشتن بر اطلاعات ساخت شناسي خود را استحكام بخشد و در اصل اين الگو با افزودن بر پايداري دانش قبلي فراگيران، كسب اطلاعات جديد را آسان مي سازد.
همچنين اين روش تمايل به كاوشگري و عادت به تفكر دقيق در فراگير را افزايش مي دهد.
مراحل اجراي الگو
1- ارائه پيش سازمان دهنده.
پيش سازمان دهنده ها در حقيقت همان مطالب پيش گفتار هستند كه قبل از ارائه مطالب درسي و در سطحي كلي تر از خود مطلب درسي بيا ن مي شوند. البته بسياري از مقدمه ها و پيش گفتارهايي كه در كتاب هاي درسي آورده شده است. نمي تواند به عنوان پيس سازمان دهنده توسط معلمان به كار گرفته شود. هدف از ارائه ي پيش سازمان دهنده يكپارچه سازي و بهم پيوستن مطالب درس جديد با مطالب از پيش آموخته شده است. بهترين پيش سازمان دهنده ها آنهايي هستند كه مفاهيم، اطلاعات و تعاريفي را كه براي فراگير آشنا مي باشند را به شكل مناسب به كار گرفته باشند.
2- عرضه مطلب درسي:
در اين مرحله معلم بايد مطالب يادگيري را ارائه دهد. البته بايد اين مطالب قبلا˝ فهرست و سازمان يافته شده باشند و در تمام زمان تدريس اين مطالب را در ارتباط با مفاهيم كلي تر سازمان دهد. به هر حال فراموش نكنيد كه پيش سازمان دهنده ها همواره مطالبي جامع تر و كلي تر از خود مطلب درسي هستند. در تمام مدت ارائه مطالب درسي بايد توجه فراگيران به سازمان دهنده حفظ شود و در ارائه اين مطالب نظم منطقي بايستي رعايت شود.
ارائه مطالب درسي را مي توان به شكل سخنراني، بحث، فيلم و يا آزمايش انجام داد.
3- استحكام ساخت شغلي
در اين مرحله بايد به تحكيم سازمان شناختي شاگرد پرداخت و براي اين كار معلم مي تواند مطالب را براي شاگردان يادآوري كند و يا خلاصه اي از ويژگي هاي اصلي مطالب درسي جديد را از فراگيران بخواهد هم چنين تكرار تعريف مهم به شكل دقيق و بررسي تفاوت ها و مقايسه مطالب درسي نيز مي تواند در استحكام ساخت شناسي فراگيران مؤثر باشد. در حقيقت اين مرحله ارتباط مطالب درسي را با مطالب از قبل آموخته مورد آزمايش و سنجش قرار مي دهد تا جريان يادگيري فعال شود. اين الگو را يادگيري از طريق عرضه ي مطالب نيز مي نامند . ديويد آزوبل در زماني از روش هاي ارائه آموزش (سخنراني، ...) طرفداري مي كند. كه صاحب نظران آموزش اينگونه روش ها را كه به حفظ كردن و يادگيري غيرفعال منجر مي شوند مورد انتقاد شديد قرار مي دادند و به اعتقاد آزوبل هر روشي تدريسي كه ضعيف اجرا شود ، به يادگيري حفظي مي انجامد و تدريس بياني نيز مستثني نيست و اگر خوب صورت گيرد به يادگيري معني دار ختم مي شود و فراگير در اين روش به طور ذهني فعال است. پيش سازمان دهنده بايد از برخي توضيحات مقدماتي كه در ابتداي تدريس گفته مي شود و مهم و مؤثر نيز هستند تميز داده شود. مثلا˝ پرسش هايي كه در شروع درس از دانش آموزان درباره ي مطلب درس پيش يا سال پيش پرسيده مي شود نمي تواند به عنوان پيش سازمان دهنده استفاده شود و يا گفتن هدف هاي مربوط به مطلب درسي و اينكه در پايان درس از فراگيران انتظار يادگيري چه مطلبي را داريم نيز نمي توانند پيش سازمان دهنده باشند. هر چند تمام اين موارد مي توانند جزئي از يك ارائه خوب باشند. پيش سازمان دهده بايد يك مفهوم قوي و به اعتقاد ديويد آزوبل يك داربست عقلي باشد تا افكار و عقايد بعدي بر آنها بنا گذاشته شود. پيش سازمان دهنده گان مفاهيم و اصول را به طور مستقيم به شاگردان ارائه مي دهند. به عنوان مثال فرض كنيد كه معلمي مي خواهد درباره ي بحران انرژي در دنيا صحبت كند در اين زمينه مفهوم انرژي به عنوان سازمان دهنده اصلي و مفاهيمي مثل كارايي انرژي و ذخيره انرژي مي توانند به عنوان سازمان دهنده هاي كمكي مورد استفاده قرار گيرند.